Gili Trawangan - dag 2

Deze morgen werden we om 4u30 uit ons bed gejankt door de moskee van verderop. Zeker 5 keer per dag hebben we het aan ons been ( ik ben in de loop van de dag de tel kwijtgeraakt). Tot nu toe kropen we om 7u uit de veren maar ik vrees dat we nog vroegere vogels zullen worden !
We voelen ons hier zo thuis (eindelijk een ECHT vakantiegevoel ) dat we waarschijnlijk langer dan 3 weken bleven. Het eerste idee was om vroeger terug te keren naar Thailand en daar de zon op te zoeken ( we hebben al veel regen gehad) maar het weer, het strand, de zee... is hier zo mooi dat we waarschijnlijk 6 weken blijven tot het einde van onze vakantie.
Omdat de ochtend vroeg en koel was ging Olli joggen. Waarschijnlijk had meneer moslimkwijlen hem enige frustraties bezorgd want hij liep het hele eiland rond ( ik huur wel eens een fiets om de eilandtoer te doen ;-p ). We liepen even door de wierwar van straatjes achter de hotels waar nu de bewoners van Gili Tr wonen en gingen info vragen bij de duikshop Big Bubble waar ze zich Ray en Lynn nog goed herinnerden. ( Ray en Lynn : ik moest jullie in hun naam bedanken voor jullie boekjes. Een deel van de boekjes is aan het schooltje, waar jullie een dag les gegeven hebben, geschonken. Iedereen was super blij). Verder regelden we een duik voor de volgende dag, gingen wat in het warme zand liggen, zwommen en snorkelden een beetje en kropen vroeg in bed !!

Gili Trawangan - dag 1

Twas super leuk om het personeel van de homestay opnieuw te zien en nog veel leuker om weer afscheid te nemen, wetend dat we elkaar terugzien. Er werd gezwaaid en gejoeld tot we van een eind van de kust af waren, klaar voor de overtocht van Bali naar Gili Trawangan, 1 van de drie eilanden die voor de noordkust van Lombok liggen. Lombok is dan wel Islamitisch, Gili is een soort vrijstaat waar de plaatselijke wetten boven de politie staat. In plaats van de gebruikelijke ferry, namen we een plaatselijke vissersbootje dat je het best kan vergelijken met een waterspin. De romp ligt die in het water ( de rand komt totaan mijn middel) en is gemaakt van een holle boomstam en wordt ondersteund door 2 zijspannen van bambobalken ( ik probeer es een mooie foto te maken van zo'n boot). In de boot stond een bodem zeewater met vissenbloed wat meteen bewees dat dit een echte vissersboot was. Onze kapitein had al een mooie vangst makreel binnengehaald en was dus super goed gezind. We voeren de baai uit met de moter en eens er wind was werden de zeilen gespannen, klaar om de golven te temmen. Eerst begrepen we niet goed waarom onze kapitein een helm aan deed maar de grote golven en de terugzwiepende mast maakten veel duidelijk. Na 2 uur varen kwamen we met de smaak van zout en vis op ons lippen aan in Gili Tr. Vanop zee zag de strand en het turquiose blauwe water er fantastisch uit. Anders dan Koh Lipe maar even mooi. We werden gedropt voor een guesthouse dat meteen ook onze beste keuze werd. We vonden een super chique bungalow voor 100.000 ruphia ( ipv 450.000 Rp of zelfs US 80), volledig uit bamboo gemaakt. Volledig ! De vloeren, de muren, het dak, de kasten, de stoelen, tafels... alles ! En als eerste huurders mochten we alles zelf inrichten. Wat een kerstcadeau !

Sanur

Dag 2 in Sanur : vandaag leerden we onze Australische buren kennen. Een vader freak met een zoon freak. Papaa werkt 'ergens in een building' in een backpakkersoord en vermeld in elke conversatie dat ie van drugs, catchende vrouwen in de modder, krokodillen en great whites ( sharks) houdt. En hij houder van het record 'biggest waterbom'. Met zijn 90 kg springt hij van de muur ( die rondom het zwembad staat) in het piepkleine zwembad en 'splashed' hij het water over dezelfde muur tot bij de buren. Zoon lief is surf freak en kan over niets anders praten.
Verder liet ik vandaag 'de meest afschuwelijke pasfoto ooit' maken. En dat lag niet aan meneer Balinees die met zijn ogen dicht en razensnel in photoshop van het ene scherm naar het andere sprong. En nu begrijp ik waarom alle ( ALLE) legitimatiefiches van taxichauffeurs zo lelijke pasfoto's hebben. Die kerel haalde elke ondenkbare truc boven waarvan je absoluut niet wil dat hij wordt toegepast op jouw zomerse pasfoto. Eerst moest ik poseren voor een bruin gevlekte achtergrond en had ik 1 minuten nodig om uit te leggen dat niet mijn hele lijf erop moest maar dat ik enkel pasfoto's wou. Daarna werd mijn hoofd uit de achtergrond geknipt waardoor mijn hersenpan gehalveerd werd. Ook mijn zomers tintje werd gecorrigeerd naar ziekelijk bleek. Daarna werden mijn contouren uitgegomd en kreeg ik 6 ipv 2 pasfoto's. Tja... ;-)
s'Avond reden we met de taxi terug naar Amed om er in de zelfde kamer te overnachten, klaar om de dag nadien de boot naar Lombok te nemen.

Taman Nasional Bali Barat

Een nationaal park is altijd de moeite om doorheen te wandelen, zeker als het park de hele westhoek van Bali beslaat. Alleen jammer dat het weer niet mee wou. In een uurtje reden we doorheen het park, met mooie zichten op Guning Kelatakan ( alweer een vulkanische berg), hier en daar een stukje dichte jungel en massa's apen. Maar we hadden geen zin in nog meer regen dus reden we door. Van de rijstvelden, de specerijen plantages en de bananen- en fruitboomgaarden onderweg zagen we niet veel. Weggedoken onder onze poncho's probeerden we onze rugzak en kleren zo droog mogelijk te houden. Na 3 uur rijden doorheen de striemende regen konden we wel een koffie gebruiken om onze handen aan op te warmen en een lunch met extra chilli en sambal warmde de rest wel op. Ook de weg Pujangan waterfalls lieten we voor wat hij was ( we zagen al genoeg water) en ook de Bunut Bolong ( een gigantische ficus boom in de vorm van een tunnel waardoor je heen kan rijden) lieten we links liggen want dat betekende een extra ommetoer van 10 km doorheen de regen.
Met een verdoofd gat en stijve spieren kwamen we diezelfde dag nog terug naar Sanur, waar we hetzelfde hotel namen en blij waren onze bagage terug te krijgen : een rugzak vol droge kleren, toiletgerief, nagelschaartjes, boeken en onze frezeby. Wat een luxe en hoe hard hadden we ze gemist !
Ongelooflijk maar waar, de volgende dag scheen de zon dus vonden we dat het tijd werd dat we het strand van Sanur eens gingen checken ( we hebben hier al zo lang gelogeerd maar hebben het strand nog nooit bezocht, althans overdag niet). Lekker bruinen, een beetje zwemmen, frezeby spelen, golfjes kijken... mmm daz pas vakantie !

Pemuteran

Na 8 dagen nattigheid ( regen en zeewater) reden we in 1 trok door naar het westen van Bali. Niet dat dat zo ver is ( want Bali is een scheet groot) maar op een scooterje in de plensende regen is zo'n afstand meer als genoeg. We stopten in Pemuteran, schrokken ons een bult van de hotelprijzen maar vonden toch een goed kamertje. Op het eerste gezicht toch ! De ramen konden nauwelijks dicht ( en sommige niet open) en het slot viel van de deur zodat het een beetje moeilijk was om de kamer veilig achter te laten maar met onze survival skills vonden we overal een oplossing voor. We aten in een stalletje langs de weg waar twee slungels nasi goreng brauwden, maar we amuzeerden ons en twas ongelooflijk lekker. De lekkerste nasi die ik op heel Bali at. De volgende dag boekten we een duik naar Palau Menjangan, een onbewoond eiland dat deel uitmaakt van het Bali Nationaal Park. De hotpot voor duikers in Bali. Het duikschooltje dat (als enigste in Permuteran) in handen was van Balinezen maakten een mooie prijs en ook onze instructeur viel super mee. We namen de boot langs de mangrove wouden naar het eiland en maakten er twee duiken. Een eerste waar vooral de grote koralen in het oog sprongen. En een tweede waar je dichter tegen de muur ( een drop off zoals dat heet ) moesten duiken om ten volle van de kleurrijke koraaltjes en tropische vissen te genieten. Nog een grappig detail. De duitse duikscholen aten onder de middag hun lunch uit tuperware boterhammendozen en dronken bier. Wij moesten het stellen met water en mie goreng uit een schoendoos ! Hilarisch.
We probeerden een dagje te genieten van de zon en gingen zonnebaden op het zwarte strand maar lang hielden we dat niet vol. Veel te heet ! Na 10 minuten droop het zweet van je af, dus zochten we verfrissing voor de kust waar een articifieel rif gebouwd was. De stalen constructies onder water werden onder stroom gezet waardoor het koraal blijkbaar sneller groeiden en mooie plekjes opleverde om te snorkelen. Ideaal als je dreigt weg te smelten op het strand !

Amed

Omdat de dag nog lang was na de duiken om nog iets anders te doen, maar te kort om verder door te rijden naar het noorden, besloten we terug te keren naar een dorp waar we doorheen gereden waren. Het leek er ons gezellig en dus goed om 1 nachtje door te brengen voor we doorreisden. We vonden er een gezellige homestay, uitgebaat door een Hollandse vijftiger, Elly, en haar Vernederlandste Engelse man. Super leuke mensen, mooie kamers met deuren van houtsnijwerk, elke ochtend verse lakens en handdoeken en super vriendelijk Balinees personeel. Uiteindelijk bleven we er 8 dagen. Het klikte goed met Ian, Elly's man, en deed er mijn Open Water cursus. Het vervolg, de Padi Advanced, maakte ik niet helemaal af. Jammer genoeg miste ik twee duiken omdat ik ziek was. tWas een super leuke ervaring. Ian is een ervaren duiker, streng maar rechtvaardig met een goeie dosis humor. Ik heb me dan ook kostelijk geamuzeerd en heb ook heel technisch leren duiken. Door de vele regen en het rivierwater dat in zee stroomde was de zichtbaarheid niet optimaal maar al die gekke onderwaterwezens waren zo nieuw voor mij dat me dat weinig kon schelen. Tis gek hoe je in het begin alles en toch niets ziet. Er is zoveel te zien dat je niet weet waar eerst te kijken ! Ik was soms zo geboeid op die ene zeeslak van een paar centimeter dat ik niet doorhad dat er een meter voor mij een enorme bumphead pirrot fish voor me uitzwom. Verder zag ik blue spotted rays, een gigantische alen tuin, hele grote bekerkoralen, waaierkoralen, een sea turtle (super grappig beest) ,... en een manta ray !! Hoe sierlijk hoe zo' n ufoachtige vis, met zijn vleugels ( of zo lijkt het toch) door het water vliegt. Wauw ! Ik kan nog een tijdje doorgaan met het opnoemen van alle vissen en koralen die je hier onder water vindt maar dit was voor mij alvast het mooiste.
Terwijl ik met mijn cursus bezig was, ging Olli duiken of snorkelen, met andere duikinstructeurs of samen met ons. Hij dook naar een Japans schip, drop offs, coral gardens... allemaal veel te mooi !

Tulamben

In Tulamban vonden we als enige gasten een luxe kamer met ligbad ( het feit dat we de enigste gasten waren maakte het iets makkelijker om een mooie prijs te krijgen :-p ). We vonden ook een duikinstructeur die ons de volgende dag wou meenemen naar de Liberty World War II Wreck. Het schip ligt al 66 jaar getorpedeerd voor de kust van Tulamben, op nog geen 50 meter van het strand. Na een rusteloos nachtje slapen wurmde ik me met enige zenuwen in een duikpak en kreeg dezelfde duikinstructies als Olli die een korte herhaling van de belangrijkste richtlijnen wou alvoor we in het sop sprongen ( Olli haalde 5 jaar geleden al zijn Open Water Advanced brevet al maar dook lang niet dus wou een opfrissertje). Dus... ging ik met een minimuum aan uitleg mijn duikinstructeur achterna. Achteraf bleek dat hij helemaal geen brevet had ( zelfs niet een Open Water) omdat zo' n cursus veel te duur is voor locals. Maar ach, alles ging goed. De eerste duik dook in hand in hand met mijn " begeleider" rond het wrak, dat tussen de 15 en de 40 meter ligt. We gingen 18 meter diep en bleven 46 minuten onder water. Niet slecht voor een eerste duik. Na een middagpauze ( voor onze instructeurs : ontbijt) gingen we terug naar het strand voor een tweede duik. Bleek dat mijn duikmaatje de avond voordien stevig in de Arrac gehangen had ( een Balinees alcoholisch goedje dat alle, slechte en goeie, bacterieen na 1 slok dood) en dus een beetje lui was. Tijdens de tweede duik dook ik alleen, terwijl hij op de bodem van de zee ging wachten tot de tijd om was. Een beetje ongebruikelijk maar dat veranderde niks aan mijn ontdekkingstocht onder water. Ondanks het geluid van je adem en het geluid van de bellen lucht langs je oren als je uitblaast, is het verschrikkelijk rustig onder water. Alles is zo vredig. Net alsof je gewichtsloos door de ruimte zou zweven, zo zweven ook de vissen rustig in het water. Ze hebben prachtige kleuren en komen soms nieuwschierig voor je ogen zwemmen, alsof ze weten dat achter het pak en je bril een wezen zit. Sommige vissen zien er super grappig uit door hun ogen of hun opgeblazen lijf en het is een beetje vreemd om de slappe lach te hebben met zo' n regulator in je mond ( het ding waarmee je ademt) maar het is mogelijk ! Ook het koraal is super mooi, met felle kleuren als geel, rood, paars en knalgroen. Het knettert ook, alsof het bruist van leven maar toch lijkt het een levensloze, roerloze steen. We zwommen doorheen het ruim van het schip wat echt heel leuk was en ik zag ook mijn eerste barracuda. Volgens mij was het beest 1 meter, terwijl hij volgens Olli groter was dan mij ;-) Deze duik bleef ik 54 minuten onder maar met de resterende 70 bar in mijn fles had in nog veel langer willen duiken !! Ook Olli had twee mooie duiken naar 30 meter en had de duikkriebels weer te pakken. Het plan : vlug naar de Gili eilanden, dan kan ik mijn duikcursus doen en kunnen we samen duiken !!

Ujung

Dag 3 van onze tocht door Bali. We laten de rijstvelden achter ons en rijden tussen de machtige vulkanen Gunung Agung en Gunung Batur op weg naar Taman Ujung een waterpaleis uit 1921. Niet veel soeps, buiten een paar vijvers met een japans pavilioen, dus keken we eens over de omheining en reden door naar Ababi waar we een ander waterpaleis bezochten, Tirtha Gangga ( het water van de Ganges). Het werd in 1948 gebouwd door een plezant gestoorde rajah die gek was op water en fonteinen. De vijvers vol vissen, fonteinen, lelies en andere waterplanten waren een oase van rust, terwijl 2 andere pools gebruikt werden als plaatselijk zwembad. Regen of niet, de tent zat vol ! Ook wij hadden er ons plezier. In 1 van de vijvers lagen tegels waarover je over het water kon lopen en elkaar achterna kon zitten. Super grappig. Maar misschien moest je erbij zijn om het te begrijpen. Later die dag zetten we onze tocht verder naar Amlapura en reden langs traditionele dorpjes tussen de jungle. Een tocht vol S-bochten, over de flanken van de G Agung die eindigde in Tulamben.

Sedimen

Helemaal uitgeregend kwamen we aan in Sidemen. We namen het eerste hotel dat we tegenkwamen, wat uiteindelijk een perfecte keuze bleek te zijn om als enige gasten 2 dagen te blijven in plaats van 1. De staf en in het bijzonder de kok was zo sympatiek dat we met plezier nog een nacht doorbrachten in het hemelbed. En ook de buitendouche met supergrote slakken en een kleine tuin waren de moeite om te blijven.
We reden tussen de rijstvelden van Sedimen naar Besakih en beklommen daarbij de 3142 meter hoge vulkaan Agung. Hier zie je pas dat Bali een vulkaneneiland is. De vruchtbare valleien worden tot op elke hoogte benut door frisgroene terrassen vol rijst, waterleafy plants of mais en alle belangrijke gebouwen en tempels zijn gebouwd uit lavasteen. De top is bijna nooit zichtbaar en hangt in een voordurende dikke pak wolken die de hellingen teisteren met regen, regen en regen. Ook de tempel Pura Besakih hing volledig in de mist wat het een mystieke uitstraling gaf. Het feit dat er net een ceremonie gehouden werd en de tempel vol liep met kleurig geklede vrouwen met offerschalen op hun hoofd en mannen met vreemde hoofddeksels maakte alles nog geheimzinniger. Ook hier waarschuwde de Lonely Planet voor scams en opdringerige gidsen maar daar hadden wij alvast geen last van.

Het echte werk

Omdat Bali zo klein is, is een brommer de makkelijkste manier om rond te reizen dus maakten we een plan om rond Bali te reizen op de moto. We lieten het overgrote deel van ons bagage achter in Sanur en reizen nu al een paar dagen met de brommer langs de kusten van Bali. Op het zwarte strand van Maceti beach vonden we een groep locals die steentjes raapten. Ben je op zoek naar perfect ronde keitjes voor je oprit, huur dan een paar van top tot teen geklede Balinezen ( liefst nog in fleecetrui) en zij zoeken de mooiste keitjes uit. Op Lebih beach bezochten we het imposante Pura Segara, 1 van de negen strandtempels rond de kust van Bali die als een cirkel Bali beschermen tegen kwade geesten. Whooo! Ze zijn hier nogal (bij)gelovig). De hele tempel is gebouwd uit zwarte lavasteen en versierd met stenen leeuwen, mytische vogels, draken en stoffen met gouddraad. De meeste beelden hebben ook een kleedje aan en zijn gewikkeld in rituele stof, die ons verdacht veel deed lijken op een geblokt tafelkleed. Tegen de middag bereikten we Klungkung of Semarapura waar we de eerste Balineese stortbui over ons heen kregen ( er zijn er nog veel gevolgd en er zullen er nog veel volgen ! ) en Taman Kertha Gosa bezochten : een 18de eeuwse tempel in de vorm van een mandala. Enkel de gateway en de hall of justice blijven nog over, waar we op het plafond konden genieten van verschillende rijen met schilderijen die oa vijf verhalen uitbeelden over de wondere verhalen van Tantri die elke nacht opnieuw een draad spint. Een geluk dat we er nog zijn want we werden er bijna doodgebliksemd.
Gewapend met poncho' s reden we verder om bijna van de weg te spoelen door overstroomde grachten en rivieren. Tussen de plenzende regen door konden we genieten van prachtige vergezichten op de rijstvelden, met de Gunung Agung als achtergrond. We begrepen meteen waarom de vulkaan Agung een heilige berg is !

Sanur

Eens geland op Denpasar namen we de taksie (heel wat woorden in het Balinees zijn Nederlandse woorden. Bali is immers een Nederlandse kolonie geweest) naar Sanur. De Lonely Planet omschreef deze stad als een rustig alternatief voor de drukke en toeristische stranden van Kuta. We vonden een super hotel, maakten en snel wandelingetje door de stad en zochten een gezellig restaurant. Het eerste wat ons opviel... overal rimpels, motteballen en grijze haren. Blijkt Sanur de senoirenstad van de toeristische industrie te zijn!! Het Benidorm van Bali !! De band die de avond opluisterde deed ons heel oud voelen en met de zat wordende oudjes aan de bar ( die probeerden balinese gigolo's te verleiden ) hadden we weinig gemeen, dus beloofden we onszelf niet lang te blijven hangen in Sanur.
We merkten al gauw dat we beter een straat verder konden eten, bij een plaatselijk stalletje, in plaats van de dure bejaarden restaurants, waar het eten niet alleen lekkerder was maar ook 3 keer goedkoper. De volgende dag huurden we een scooter om het meest zuiderste puntje van Bali te verkennen en bezochter er een paar stranden ( Tajaung Benoa, waar je voor veel geld een ritje kon maken op een vliegende banaan), bezochten er een tempel ( Ulu Watu) met uitzicht op de Indische Oceaan en maakten een wandeling op de zwarte stranden van Jimbaran. De tweede dag huurden we een betere brommer en lieten ons verleiden door de stranden van Kuta en Seminyak. Inderdaad toeristischer maar minder druk dan we ons hadden voorgesteld. Wat ons deed besluiten dat de Lonely Planet vooral geschreven is voor dikbuikige toeristen met weinig reiservaring en veel geld in hun achterzak. Gelukkig zijn wij uit ander hout gesneden !

ons verhaal...

Na 6 dagen Bangkok waarbij we elke morgen met nieuwe hoop de kranten te lazen, en heen en weer geloop tussen onze reisagent, de vliegmaatschappij en de toeristische dienst van Thailand konden we eindelijk een vlucht versieren naar Jakarta. Er werd een expositiehal ( zoiets als de thaise versie van de Expohallen Gent) ingericht als tijdelijk check-in waar we met honderden toeristen 6 uur lang wachtten om in te checken en de bagage te scannen. Iedereen deed zijn uiterste best waardoor we na een rit van 4 uur ( 4 toerbussen onder flikken begleiding, die bovendien ook tol moesten betalen op de snelweg ) op de militaire luchthaven van Utapao aankwamen. Na nog es 4 uur wachten in hetzelfde busstoeltje werden we over de tarmak naar het juiste vliegtuig gevoerd waar we eindelijk konden eten ( ondertussen was het 2u snachts ). Na een slapeloze nacht van 5 uur kwamen we aan op Jakarta waar bleek dat we niet op de passagierslijst van de geplande aansluitingsvlucht naar Denpasar ( Bali) stonden. Na een stevige kop koffie in Starbucks raakten we aan de praat met een familie uit Java, wat de 5 uur wachten op de volgende vlucht voorbij deed vliegen. Onze eerste indruk van Indonesie... super ! Als dit een voorproefje van Bali is dan hadden we er zin in. Super sympatieke mensen, een mooie luchthaven, lekker eten... Een mooi begin.

om een lang verhaal kort te maken...

Misschien had je het al geraden... Geen nieuws is goed nieuws... We zitten ondertussen veilig en wel in Bali. 6 dagen lang zaten we vast in Bangkok. Niet dat de sfeer op straat grimmig was maar je merkte wel dat er wat borrelde. Stakingen, het bezetten van kruispunten, winkels die dicht bleven... Maar tis nooit gevaarlijk geweest. Uiteindelijk werd de bezetting van zowel Survarnabhum als Don Muang airport op 3 december opgegeven ( 1 dag nadat wij een vlucht naar Jakarta bemachtigden). Eerste minister Somchai Wongsawat ( die een schoonbroer is van de omstreden minister Taksin) van de People Power Party werd officieel beschuldigd van fraude tijdens de verkiezingen van 2007 en werd afgezet.
De gevolgen voor de Thaise economie en in het bijzonder de toeristische sector en de kritiek vanuit de bedrijfswereld werden zo zwaar dat de stakers instemden met het opgeven van hun bezetting en na een controle van de luchthaven bleek er weinig tot geen schade toegebracht aan de achtergebleven vliegtuigen en incheckbalies waardoor de vlieghaven op 5 december weer open ging om de 250.000 gestrande toeristen naar hun bestemming te brengen. De leider van de stakers schudde de politiecommisaris een hand en alles was ok !

Bangkok

Hell ooo

jip jip, we zijn 2 van de ondertussen 300 000 gestrande toeristen in Bangkok. We zitten hier nu al 3 dagen vast en lezen elke dag de krant, volgen BBC World News, pendelen tussen ons reisbureau en de airline company maar zonder resultaat. Zowel de internationale als de domestic luchthaven zijn bezet door 50 000 leden van de PAD ( people for democracy party). Per dag worden zo'n 700 vluchten gecanceld en elke dag landen er 300 000 nieuwe toeristen NIET in Bangkok. De gevolgen voor de economie en de toeristische sector is niet te overzien. Door oneeningheid tussen de verschillende politieke partijen, het leger en de mariene slagen ze niet om alle partijen rond de tafel te krijgen en worden de bezetters niet verdreven. Ook de betwiste eerste minister, waarvan de PAD eist dat hij onslag neemt, weigert een stap opzij te zetten. De situatie zit dus muurvast. Net als wij !! ;-)
Morgen moeten we ons melden in een exibition hall ergens in Bangkok dat als tijdelijke check in post dient voor de navy luchthaven van Utapao. En krijgen we te horen of er nog een plaatsje vrij is. We zien wel !!
Vinden we geen vliegtuig dan wijken we uit naar Maleisya. Als we een trein vinden naar Kuala Lumpur kunnen we ons vliegticket laten omleiden en van daaruit de vlucht naar indonsie nemen. Duimen jullie mee ?
Voor de rest gaat alles goed met ons. We proberen niet te stressen op de hele situatie. We verkennen de stad met bootjes, de skytrain... en we amuzeren ons eigenlijk wel. Hoewel ik hier 4 a 5 jaar geleden ook vastzat in Bangkok ( remember mijn visa en paspoort verhaal ) en de hele buurt ( dacht ) uitgekamd te hebben, blijft Bangkok ons verrassen. Reuzeschilpadden en een soort leguanen in een stadspark te midden van de wolkenkrabbers, leuke en goedkope guesthouses net naast Khao San, de toeristenbuurt van Bangkok, leuke shoppingmals... Tis niet dat we ons vervelen !!!
We houden jullie op de hoogte van onze quest naar Indonesie. En check vooral Flickr voor foto's van koh Lipe ;-)

koh lipe en vele andere kohs

hey hier zijn we weer... We vonden het zelf jammer geen berichtjes te kunnen posten, maar internetten op koh lipe was verschrikkelijk duur. (4 euro voor 1 uur). We zijn een goeie 20 dagen blijven hangen op sunrise beach. Niet omwille van onze mooie bungalow of de ongerepte natuur, maar de sfeer, een lekker restaurantje op het strand met een super leuke eigenaars ( we werden hele goeie vrienden - Kong, Sara, Tom and Malay... you are wunderfull people ! Ze hebben beloofd naar onze blog te surfen). We ontmoeten er een zweeds koppel. Amanda en Gabriel: take care of each other and enjoy your krabi-wedding!). We lieten ons verleiden door het groenblauwe water, de nemovisjes, het koraal, de witte stranden... Het pirateneiland Adang waar we ons konden verfrissen onder de pirate falls na een zwetende tocht doorheen de jungle. We gingen tonijn en barakouda vissen met de plaatselijke vissers, snorkelen rond de vele eilanden, genieten van het zonnetje... kortom, relaxen.
We hebben niet gedoken, vanwege de prijs ( Indonesie is goedkoper), met de snorkel kon je evenveel zien en .... Olli zwom zijn schouder uit de kom!! Gelukkig was er een dokter aanwezig op het eiland en met een sterk ruikend kruidenzalfje en een paar dagen rust gaat het nu al veel beter. net op tijd hersteld om opnieuw een rugzak te dragen want vandaag zijn we terug op weg naar bangkok om er het vliegtuig naar Bali te nemen, tenminste als de bezetting van het vliegveld opgelost wordt... we zien wel. meer nieuws volgt !!

Bangkok - Koh Lipe

Sawadika,

Hier zijn we weer. We zijn ondertussen zo'n 2 weken vertrokken. Voor diegene die nu uit de lucht vallen... het spijt ons maar het is niet meer gelukt om nog langs te komen en een haastig telefoontje kon er ook niet meer bij (of is eerder gezegd niet onze stijl) . We maken het goed me deze blog, een paar foto's op flickr en een speciaal persoonlijk mailtje !

Ons werk in bankok zit er ondertussen op. 10 dagen lang hebben we ons te pletter geshopt. Ondertussen kennen we Pratunam, het groothandelscentrum voor textiel, op ons duimpje en ook China Town en Djeedjee weekend market hebben we volledig afgedweild, op zoek naar die ene print, dat ene gadget die wel eens een hit zou kunnen zijn. Onvoostelbaar hoeveel rommel we bij elkaar gezien hebben. Bergen plastiek! Schoppingscentra vol met 1 en hetzelfde item. Soms is het aanbod zo gigantisch dat je zin om te consumeren over gaat.

Sinds 3 dagen zitten we op Koh Lipe, een eilandje dicht bij de grens van Malysie. De Lonely Planet had het over jaw dropping views en zat er ook niet ver naast met deze beschrijving van dit kleine eiland dat deels onder governementeel toezicht staat en deels is opgekocht door grote projectontwikkelaars. We vallen hier van de ene verbazing in de andere. Van het ongerepte aards paradijs schiet weinig over. De locale bevolking, afstammelingen van ooit beruchte zeerovers, heeft plaats moeten maken voor bungalows en een wandeling door het laatste stukje bos leidt je van de ene generator naar de volgende bouwwerf. Bepaalde delen van het strand ruiken naar diesel en tussen de honderden longtail boten ( we schatten voor iedere bewoner 1) drijven plastiek en olie. Toch hebben we een bungalow gevonden op het laatste stukje mooi strand! Superhelder water, blauwgroene golfjes en perfect witte stranden afgezoomd met palmbomen. Stel je het mooist mogelijke strand voor en dan nog is het hier mooier !
We zijn ondertussen al 2 dagen op rij gaan snorkelen. Het mooiste stukje koraal hebben we nog niet gezien, wegens te grote stromingen in zee, maar wat we nu al te zien kregen is een leuk voorproefje. Nu even wachten tot ons rood verbrand velletje het weer toelaat in de tropische zon te lopen en we liggen weer rond te dobberen in zee.
We hebben nog geen idee hoelang we hier willen blijven. We willen zeker de omliggende eilanden verkennen met een zeekayak. Misschien gaan we wel voor een paar dagen gaan kamperen met de tent, een kookstel en wat rijst?? Je kan hier ook een longtail huren en met een visser andere koraalriffen verkennen of op barakuda vissen. En niet ver van het strand ligt een eiland waar je vaak black-tip haaien kan spotten... dus we blijven hier nog even hangen !! Alvast tot later...

Gokarna

Tja... twordt een beetje saai he :-) Een stralende zon, eb en vloed, grote en kleine golven, van nieuwe naar volle maan, schelpjes en zandkastelen. De koeien, de buffels, de honden, de kingfishers, de papegaaien, de apen en de verkopers op het strand ... zijn allemaal onze maatjes geworden. Het restaurant, de geur van bloeiende jasmijn en het ruisen van de zee zijn onze vertrouwelingen geworden. Elke dag een nieuwe zonsopgang en - ondergang. We amuzeren ons te pletter met onze buren ( een spaans koppel ) en met elkaar.
Maar ons vertrek nadert. Nog 3 dagen strand en daarna reizen we naar bangalore waar we voor 2 nachten logeren bij de Japanse Yonghee en om er het vliegtuig te nemen richting belgie. Langzaam maar zeker sluipt 'die andere wereld' in ons hoofd naar binnen. Een nieuw seizoen, een nieuw begin... En binnen 3 maanden ( hopelijk) een nieuwe reis !?? Whoehahaha ;-))

Van Munnar naar Kasargot

Munnar verlaten was een moeilijke beslissing. We verlieten de krapperige koele berglucht die ons hoofd en lijf gezond deed voelen voor de stoffige en hete lucht op perrons, treins en bussen. Alsof je ademt met een plastik zak over je hoofd. Maar de bestemming was het waard ! Evensals de 6 uur durende stop in Kochin waar we de trein namen naar Kasargot. 6 uur wachten in overhitte internetcafe's waar een electriciteitspanne de laatste druppel vocht uit mijn lijf perstte. Om nadien de rest van de tijd te slijten in hotels ( indische restaurants ) tijdens het slurpen van theetjes en cola's. Gelukkig konden we ook deze keer in de hoogste bedjes van de sleeper slapen en kwamen we fris en monter aan in Kasargot. Dat we in een moslingebeid aankwamen was nauwelijks te ontkennen. Vlees bij de vleet. Gesluierde vrouwen en op iedere straathoek een moskee. Olli had hier al es een maand verbleven in een huurhuisje middenin een cocosplantage en een paar meter van een verlaten strand, een prachtig blauwe zee en twee lagoons langs elke kant van het strand. Wat wil je nog meer !??
Dag 1 was de zaligheid zelve. Een mooie wandeling op het strand, een frisse duik, een hartverwarmende babbel met de lokale mensen die in het cocosbos wonen ( mijn eerste echte contact met indische vrouwen ! ), shoppen in het dorpje ( een paar winkels, restaurants en EEN MOSKEE langs de weg ) en Olli die omhelsd werd door een paar oude vrienden... Niets dan positiefs. We vonden er zelfs een waterkoker zodat we onze eigen thee en koffie konden maken bij vers fruit en boterhammen met Nutella. Een ontbijt zoals ik het zelfs in belgie niet heb !
Dag 2 verdween de lach van mijn gezicht. Dit is niet de plek voor een strandvakantie, een rustig einde van de reis, met een boek in het warme zand en af en toe een duik. Dagelijks lopen hier Indische toeristen op het strand op zoek naar vlees. Seks en bloot is hier zowiezo een taboe en zeker voor moslims. Dag 2 werd mijn gezicht een grimas omdat ik me zelfs niet meer veilig voelde voor ons huisje. Na schooltijd liep het strand vol " geinteresseerden". Om maar te zwijgen van de zatte volwassenen die ons volgden tot aan onze deurdrempel. Voor we besloten dat alle Indiers perverse viespeuken zijn pakten we onze zakken naar betere oorden... een vertrouwd plekje... Gokarna !!

Mannur

Terwijl de lucht in Kumily zwaar en zoet in je neus hangt door de vele kruidenplantages, zo ruikt alles in Mannur naar thee. Mannur is swerelds hoogst gelegen plek waar the geteeld wordt. Over de bergflanken, in de valleien, tot aan de boomgrens ... alles ziet hier frisgroen. Het lijkt net of er eindeloze kuddes schapen over de bergtoppen grazen. Een ook de berglucht voelt hier fris en gezond. Overdag is het lekker warm in het zonnetje. s' Avonds kruipen we dicht tegen elkaar aan onder het winterdeken.
We trokken er 2 dagen op uit met de moto om alle valleien, bergkammen en bergriviertjes te ontdekken. Heel mooi. En ook deze keer maakten we zonder gids een mooie trekking tussen de theevelden, over bergkammen en langs verkwikkende watervallen. Dit is echt een stukje hemel op aarde !

Kumily

Na een deugdoend slaapje in Allapphuza trokken we meer landinwaarts naar het Periyar wildlife sanctuary, het populairste nationale park van Zuid-India. Volgens de Lonley Planet kon je er bizons, wilde beren, olifanten en tijgers spotten. Allen daarheen ! Maar tegenwoordig heb je poen nodig om wilde dieren te zien. Je betaald 300 rs per persoon voor een toegangsticket in het park, 500 rs voor een wandelingetje met een gids, 300 rs/pers voor een bootritje en 3000 tot 10000 rs voor wie een nachtje wil logeren in het park. We namen daarom zelf de benen en maakten ( zonder gids ) een paar wandelingen in de omliggende bossen, langs kruidenplantages en kleine dorpjes. Ook mooi en volledig gratis !
Dag 2 waagden we ons toch in het park en vanop de boot zagen we een troep olifanten, een kudde bizons, herten, wilde zwijnen, apen en ... een tijger !! Het bewijs daarvan sturen we wel per mail !
Dag 3 zaten we alweer op de bus richting Mannur.

Varkala, Kollam en Allapphuza

Varkala was goed voor 7 dagen zon, zee en strand. Met tussenin de gezelligheid van Kerst en nieuwjaar. Ondanks de feestdagen vonden we een mooi en betaalbaar hotel tussen de cocosbomen. Weg van de drukte van het strand en de hogergelegen klif vol shops en gezellige restaurants. We lieten ons meerdere keren verleiden door het vismenu en aten king fish, red snaper en tigerprawn. Heerlijk vers ! Iets verder van de drukte vonden we een ander kleiner strand, rustiger maar ook hier was het niet mogelijk om te zwemmen door de hoge golven en gevaarlijke stromingen. Wat dan weer leuk was om ons uit te leven met een bodyboard. Met de moto kamden we de buurt uit en lieten ons verdwalen in de backwaters van Kerala, inlandse zoute meren en een netwerk van kanaaltjes, omzoomd met palmbomen en idylische vissersdorpjes. We boekten een villagertour en dreven met een kano in kleine kanaaltjes langs vredige dorpjes waar ze touw maakten van cocosnoten, rivierzand wonnen, mossels en lotussen kweekten... Alleen jammer dat ons fototoestel het liet afweten. We bouwden ons eigen oudejaarsfeestje op 30 december op een houseboat in de backwaters. Een oversized kanoboot met een slaapkamer, een badkamer, een keuken en op het dek een paar luie ligstoelen. Een soort drijvend prive hotel met een kapitein, een Keralaanse kok en een ober. Stek je voor ... je ligt met je voetjes op de bank voor je en je krijgt de meest lekkere dingen opgediend, terwijl je het mooiste stukje van Kerala voorgeschoteld krijgt. Helaas geen foto's dus we hadden alle tijd om te genieten !
s' Avonds gooiden we het anker uit in het Ashtamudi meer. Goed voor een romantisch dinnertje, vuurwerk ( van een trouwfeest op de oevers van het meer ) en inslapen op het wiegen van de golven. ZALIG !!
De volgende ochtend stapten we van de houseboat op de ferry en dreven nog eens 8u op de backwaters om van Kollam naar Allapphuza te gaan. Super relaxerend. En als kers op de taart logeerden we in een homestay bij super lieve mensen die ons uitnodigden voor een oudejaarsdinner. Proost !!

Van Trichy naar Madurai

Na 1 dag hielden we het voor bekeken en ruilden Trichy voor Madurai. Voor het eerst sinds 8 dagen hield het eens op met regenen ! Tijd om onze was En ons fototoestel te laten drogen. Door de vochtigheid weigerde ons toestel dienst en konden we geen foto's nemen. We bezochten, voor de verandering, nog maar eens tempels waarvan de 1000 pilaren tempel echt de moeite was. Het binnenhof van een koninklijk paleis gaf ons een idee van de grootsheid van het vroegere rijk.
Via een touragent boekten we een luxebus die ons diezelfde avond naar Kanyakumari zou brengen. Het uiterste puntje van India. Omdat we er om 3u smorgens zouden aankomen boekten we meteen ook een hotel. Benieuwd wat dat zou worden !? ... Inderdaad.. een grote flop. De luxebus was een roestig overladen minibusje dat 3u later vertrok dan afgesproken omdat de chauffeurs bij de verkeerde hotels op passagiers wachten en liever sigaretten rookten dan actie te ondernemen. Nog voor we Madurai verlieten, reden we verloren en moesten iedere straathoek stoppen om de weg te vragen. En om alles nog erger te maken, dropten ze ons in Kanyakumari voor een kroetie hotel waar we een vieze kamer kregen met dichtgetimmerde ramen. Vreselijk!! We gingen onze teleurstelling wegdrinken met een tai ( een indisch theeke) en kwamen terecht in een stroom Indiers op weg naar het strand. We kwamen er in het halfdonker aan en wachten er in een kleurige massa van honderden Indiers tot de zon boven de horizon verscheen. Het aanbreken van de dag werd er opgetogen gevierd met juigende mensen die met kleren en al in zee doken. DE beste remedie tegen een ochtendhumeur. Een uur later vielen we uitgeput in slaap en 5u later zaten we alweer op de bus. Weg uit Tamil Nadu en wel zo snel mogelijk !

Van Pondicherry naar Trichy

Belofte maakt schuld... dus 14u na onze aankomst in Pondi namen we de bus richting Trichy. Voor het eerst zaten we op de bus met andere westerse toeristen. Een Gentse nota bene waarmee ik samen op de secundaire school zat. Een busrit van 8u vol entertainement. Door de overvloedige regen traden rivieren en meren buiten hun oevers. Dorpen en wege liepen onder. Vrachtwagens en bussen kantelden door wegverzakkingen of weggespoelde bruggen... Sensatie, sensatie !!
In Trichy namen we een typisch Indisch luxehotel. Schuilen in luxe noemen ze dat ;-) Een super grote kamer met zithoek, een groot bed met spierwitte lakens, een marmeren badkamer, een eigen terras, TV en room service. Maar geen laundry service ;-( Gewapend met een paraplu bezochten we een aantal tempels en een fort. Ondanks de regen kon je er op de koppen lopen. Hier komen zowiezo veel pelgrims langs maar door 1 of ander religieus festival werden de rijen eindeloos lang. Mensen moesten tot 4u lang aanschuiven om een tempel binnen te kunnen. Bovendien zijn Indiers kampioen in het drummen en voorsteken. En als er iets gratis te rappen valt dan wordt er gevochten. In een van de tempels werd een gratis maaltijd aangeboden. Alweer spectakel ! Opzichters met bamboestokken moesten een bende uitgehongerde hyena's in de hand houden om een tweede Heizel drame te voorkomen.
We volgden een paar pelgrims in hun processie en woonden een paar van hun rituelen bij. Ze vullen kokosnoten met warme olie, offeren bloemen en poen aan de goden, zingen monotone deuntjes tot je in trance geraakt en beschilderen de hele tempel vol rode en gele poederstippen. Bizar allemaal ;-)