Sanur

Eens geland op Denpasar namen we de taksie (heel wat woorden in het Balinees zijn Nederlandse woorden. Bali is immers een Nederlandse kolonie geweest) naar Sanur. De Lonely Planet omschreef deze stad als een rustig alternatief voor de drukke en toeristische stranden van Kuta. We vonden een super hotel, maakten en snel wandelingetje door de stad en zochten een gezellig restaurant. Het eerste wat ons opviel... overal rimpels, motteballen en grijze haren. Blijkt Sanur de senoirenstad van de toeristische industrie te zijn!! Het Benidorm van Bali !! De band die de avond opluisterde deed ons heel oud voelen en met de zat wordende oudjes aan de bar ( die probeerden balinese gigolo's te verleiden ) hadden we weinig gemeen, dus beloofden we onszelf niet lang te blijven hangen in Sanur.
We merkten al gauw dat we beter een straat verder konden eten, bij een plaatselijk stalletje, in plaats van de dure bejaarden restaurants, waar het eten niet alleen lekkerder was maar ook 3 keer goedkoper. De volgende dag huurden we een scooter om het meest zuiderste puntje van Bali te verkennen en bezochter er een paar stranden ( Tajaung Benoa, waar je voor veel geld een ritje kon maken op een vliegende banaan), bezochten er een tempel ( Ulu Watu) met uitzicht op de Indische Oceaan en maakten een wandeling op de zwarte stranden van Jimbaran. De tweede dag huurden we een betere brommer en lieten ons verleiden door de stranden van Kuta en Seminyak. Inderdaad toeristischer maar minder druk dan we ons hadden voorgesteld. Wat ons deed besluiten dat de Lonely Planet vooral geschreven is voor dikbuikige toeristen met weinig reiservaring en veel geld in hun achterzak. Gelukkig zijn wij uit ander hout gesneden !