Tulamben

In Tulamban vonden we als enige gasten een luxe kamer met ligbad ( het feit dat we de enigste gasten waren maakte het iets makkelijker om een mooie prijs te krijgen :-p ). We vonden ook een duikinstructeur die ons de volgende dag wou meenemen naar de Liberty World War II Wreck. Het schip ligt al 66 jaar getorpedeerd voor de kust van Tulamben, op nog geen 50 meter van het strand. Na een rusteloos nachtje slapen wurmde ik me met enige zenuwen in een duikpak en kreeg dezelfde duikinstructies als Olli die een korte herhaling van de belangrijkste richtlijnen wou alvoor we in het sop sprongen ( Olli haalde 5 jaar geleden al zijn Open Water Advanced brevet al maar dook lang niet dus wou een opfrissertje). Dus... ging ik met een minimuum aan uitleg mijn duikinstructeur achterna. Achteraf bleek dat hij helemaal geen brevet had ( zelfs niet een Open Water) omdat zo' n cursus veel te duur is voor locals. Maar ach, alles ging goed. De eerste duik dook in hand in hand met mijn " begeleider" rond het wrak, dat tussen de 15 en de 40 meter ligt. We gingen 18 meter diep en bleven 46 minuten onder water. Niet slecht voor een eerste duik. Na een middagpauze ( voor onze instructeurs : ontbijt) gingen we terug naar het strand voor een tweede duik. Bleek dat mijn duikmaatje de avond voordien stevig in de Arrac gehangen had ( een Balinees alcoholisch goedje dat alle, slechte en goeie, bacterieen na 1 slok dood) en dus een beetje lui was. Tijdens de tweede duik dook ik alleen, terwijl hij op de bodem van de zee ging wachten tot de tijd om was. Een beetje ongebruikelijk maar dat veranderde niks aan mijn ontdekkingstocht onder water. Ondanks het geluid van je adem en het geluid van de bellen lucht langs je oren als je uitblaast, is het verschrikkelijk rustig onder water. Alles is zo vredig. Net alsof je gewichtsloos door de ruimte zou zweven, zo zweven ook de vissen rustig in het water. Ze hebben prachtige kleuren en komen soms nieuwschierig voor je ogen zwemmen, alsof ze weten dat achter het pak en je bril een wezen zit. Sommige vissen zien er super grappig uit door hun ogen of hun opgeblazen lijf en het is een beetje vreemd om de slappe lach te hebben met zo' n regulator in je mond ( het ding waarmee je ademt) maar het is mogelijk ! Ook het koraal is super mooi, met felle kleuren als geel, rood, paars en knalgroen. Het knettert ook, alsof het bruist van leven maar toch lijkt het een levensloze, roerloze steen. We zwommen doorheen het ruim van het schip wat echt heel leuk was en ik zag ook mijn eerste barracuda. Volgens mij was het beest 1 meter, terwijl hij volgens Olli groter was dan mij ;-) Deze duik bleef ik 54 minuten onder maar met de resterende 70 bar in mijn fles had in nog veel langer willen duiken !! Ook Olli had twee mooie duiken naar 30 meter en had de duikkriebels weer te pakken. Het plan : vlug naar de Gili eilanden, dan kan ik mijn duikcursus doen en kunnen we samen duiken !!