Dag 9 : Van Mungji naar Manang en terug

Vandaag wandelen we verder op het pad richting Manang. Net voor we Manang binnenkomen zijn we getuige van een slachting van 3 Yaks ( een soort langharige robuste koeien met grote hoorns). Nadat ze zich de hele zomer lang hebben rongegeten met sappig berggras worden ze voor het begin van de winter naar de vallei gebracht om ze te slachten, als krachtvoer voor de komende winterkoude. De karkassen liggen op hun rug op de stenen bedding van een opgedroogde riviermonding. Alles kleurt rood. De yaks worden gevild en hun buikinhoud ligt naast hen op de grond in de zon. Niets van de dieren gaat verloren. Het vlees wordt gedroogd of gepekeld, er worden bloedworsten gedraaid, de huiden dienen als deken voor mens of paard en de ingewanden worden verwerkt tot plaatselijke delicatessen. Ik ben blij dat ik vegetariër ben.
We slenteren door Manang, een groot uitgevallen dorp en klimmen via een steil pad naar het ijsblauwe water van het meer van Manang. Het water is kristal helder en weerspiegelt de vertikale rotswanden die het omringen. We klimmen nog iets hoger naar de gletsjer die het meer voedt en lopen door een vreemd landschap van metershoge stalagmieten van rotsen en modder.
Op de weg terug maken we een stop in Braga, een dorp tegen de heuvelwand waar elk huis te bereiken is via het dak van de lager liggende huizen. Op de terassen zitten gerimpelde oma's met gebedsmolens, een vader die een bos Yakwol kamt en beneden spelen kinderen tussen de modder in de smalle straatjes tussen de opeengepakte huisjes en stallen. We gaan op zoek naar de 'sleutelvrouw' en schreeuwen haar naam vanop een nabijgelegen helling. Het blijft een tijd doodstil en we turen in de vele schaduwen van het gangetjes, platte daken en laddertjes. Een tijd later verschijnt een oud vreemd dametje in traditionele kleren vanachter een van de huisjes. Met haar korte vinnige passen en een bizarre sleutel leidt ze ons hogerop naar het klooster/ monastry. We zijn totaal onvoorbereid op wat we er te zien krijgen. De wanden van het heilgdom worden omzoomd met ontelbare boeddha beelden, de verschillende manifestaties van Boeddha. Overal hangen griezelig starende maskers, doeken met Tibetaanse gebeden en religieuze symbolen, foto's van de Daila Lama en andere spirituele meesters, en honderden eeuwenoude papierrollen met religieuze teksten vol wijsheid. Het ruikt er naar stof en wierrook. Dit is zonder twijfel een speciale plek die een diepe indruk achterlaat.