Koh Rong

Koh Rong is 1 van de vele eilanden voor de kust, op twee à drie uur varen vanuit Sihanoukville. Het eiland telt 1 vissersdorp, een duikshop op de pier boven een branding met azuurblauw water en 1 guesthouse met vier bungalows. Aan deze maagdelijke exclusiviteit hangt natuurlijk een prijskaartje maar om ons 2 dagen op een onbewoond eiland te wanen betalen we graag een beetje extra. De vraag is hoelang deze oase aan rust nog zal blijven bestaan... De service is ook een leuk verwennerijtje. We ontbijten op de boot met koffie en super lekkere croissants ( ze kregen het recept waarschijnlijk van de Fransen, als geschenk bij de onafhankelijkheidsverklaring van Cambodia ), en terwijl we onze duikuitrusting passen wordt onze bagage van de boot naar onze bungalow op de heuvel gebracht. Terwijl de stranden en de groene heuvels paradijslijk zijn, stellen de duiken niet veel voor. Wat het hoogtepunt van de duik is ( een zeeslak, een vis of een stuk koraal ) zagen wij in Indonesië met scholen tegelijk, hele riffen vol en veel kleurrijker. Soms zagen we zelfs helemaal niets met een zichtbaarheid van slechts 5 meter. Het lijkt wel of je door een mist zwemt in een zee vol melk. Toch waren de meeste duikers en instructeurs heel enthousiast over de duiken. Geef ons maar Bali of Gili ! In het gezellige restaurant van het guesthouse werkt een toffe Duitser, Marco, die het spiegelbeeld van Olli blijkt te zijn : de tegenovergestelde schouder gedislokaliseerd en geopereerd, een gebroken sleutelbeen, en gebeten door snowboarden en andere extreme sporten... We genieten met volle teugen van onze leuke hut, het lekkere eten, de charmante buitendouches, de maagdelijke stranden en het kristalheldere water. Hoewel we dat graag gewild hadden, kunnen we niet langer dan 2 dagen blijven. Eens terug aan wal regelen we, na wat bemiddeling, dat onze paspoorten binnen de 2 dagen terug in ons bezit zijn. Het plan : een reisbureau in Phnom Penh haalt onze paspoorten af in de ambassade, brengt ze naar 1 van de busmaatschappijen, die ze op haar beurt met de bus naar Sihanoukville brengt. Ons reisbureau hier in Sihanoukville stuurt een moto naar het busstation en 1 dag later gaan we de paspoorten MET visa opgelucht afhalen. Nog een dag later stappen we op een bus, rijden de grens over en slapen diezelfde avond in het bed van vrieden in Bangkok. Eindelijk thuis ! Alles gaat vlot en na een paar dagen werken voor de festivals nemen we de express trein ( deen trein die nog trager rijdt dan de gewone nachttrein en versleten stoelen heeft ipv comfi uitklapbare bedden ) op weg naar een andere thuis : Koh Lipe. De privetaxi, die ons tegen 120 km per uur naar Pak Bara pier brengt, kost meer dan ons treinticket maar zo zijn we nog net op tijd voor de laatste speedboat richting Lipe.