Koh Lipe

Nieuwschierig en uitgelaten naderen we Koh Lipe. We herkennen de omliggende eilanden, de blauwe heldere zee, de palmen op het strand... We zijn er bijna! Een paar knuffels en zoenen later zitten we op de veranda van Sunrise Beach restaurand Thaise ice tea te slurpen samen met Kong en Sara. Het is leuk om iedereen terug te zien, oude verhalen op te halen, nieuwtjes te horen, nieuwe vrienden te maken en te genieten van Sara's onovertreffelijke kookkunsten. De volgende dag verhuizen we van onze comfortabele bungalow naar een driepersoons tentje naast Sara's restaurant . We kiezen een plekje tussen de moestuin en het strand en horen, zien en ruiken de zee vanuit ons bedje. Een strakke zeebries maakt het opzetten van de tent behoorlijk hilarisch en het hek is helemaal van de dam als Olli bij het slaan van een picket de waterleiding raakt en ons plekje veranderd in een zanderige modderpoel. Kwestie van goed mikken ?
De tijd vliegt voorbij ( zo gaat dat als je het naar je zin hebt) en al snel is het Kerstmis. We worden door Kong en Sara uitgenodigd om samen met hen en Bao ( de boatdriver) Kerstmis te vieren. Ze hebben totaal geen benul van wat Kerstmis inhoudt ( wie wel nog) maar iedereen vindt het een uitstekend excuus om een fles Sangsom met limoen te kraken en lekker Thais te eten ( authentieke gerechten die niet op de kaart staan en heter zijn dan wat de meeste toeristen aankunnen).
In ruil voor hun gastvrijheid, ons gratis verblijf, en de extra mango in de fruitsla helpen we Sara en Kong in het restaurant. We dienen af en toe op, ruimen af, nemen orders op, zetten koffie, geven de moestuin water en maken reclame voor de snorkeltrips die ze organiseren. “Tussendoor” hebben we massa's tijd en genieten we van het strand, de zee, de koraalriffen voor het eiland spelen we freesby of luieren we in de hangmat met een goed boek. Als het hard waait lenen we de kite van Kong. En als het regent kijken we dvdjes of Planet Earth reportages op de laptop. Het zal moeilijk worden om hier weg te gaan !
Duiken doen we met een kleine Thaise duikshop (vrienden van Kong). Meestal gaan we met z'n vieren op pad : de duikinstructeur ( Cheorgé de Mexicaan of Yid, de Thaise eigenaar van de shop), de boatdriver (een echte chawlee -zeezigeuner- die graag een ommetje maakt langs één van de illegale Chawlee kampen voor een fles zelfgebrouwen rijstwijn) en wij, als enige duikers. Tussen de eerste en de tweede duik meren we aan op kleine eilandjes met liefelijke stranden om er te rusten/slapen op bananenblaren, vers gevangen vis, tribal style gebarbequed, te eten en krabben te vangen. Dit is vakantie op zijn best !
Ook Nieuwjaar vieren we in stijl. Naast ons bescheiden tentje kamperen nu ook vrienden van Kong en Sara. We leren een mondje Thais bij, spelen met hun kinderen en helpen met z'n allen een handje mee want voor Kong en Sara zijn dit dé hoogdagen van het seizoen. Vanaf 7 uur s'ochtends zijn alle tafeltjes van het restaurant doorlopend volzet, tot een gat in de nacht. Sara komt de keuken niet meer uit en van een middagpauze is al lang geen sprake meer. Dus eten we op het balkon van het restaurant, maken zelf ons ontbijt en verstrooien Kong en Sara vanuit het deurgat naar de keuken. Ook op oudejaar staat Sara in de keuken. Niet alleen voor de gasten maar ook voor ons. We shuiven mee aan tafel bij Kong en Sara en hun vrienden en worden verwend met vers gebakken vis, yellow sweet and sour curry, gestoomde schelpen, tijgergarnalen en verse krabben in overvloed. Er wordt gegeten en gevreten, gewezen en gelachen ( daz de enige taal die iedereen aan tafel begrijpt ), we tellen samen af en steken een hoop vuurwerk aan. De buren zien het grootser en steken hun restaurant bijna in de fik door een slecht gerichte vuurpijl. Met de tv op de achtergrond en een televisie-vredesboodschap voor iedere denkbare religie wordt een oud flesje whiskey geopend en drinken we tot ieders oogjes rood en halfopen hangen. De Thai kruipen onder de klamboe (muskietennet) terwijl wij nog een stapje zetten in Jack's Jungle Bar waar we nog es klinken met Westerse vrienden. De volgende dag zijn we veel te moe, veel te voos en veel te lui dus hangen we een dagje voor onze laptop en bekijken de ene animatiefilm na de andere.
Na 12 dagen op de grond slapen, naast de muziek van het restaurant, missen we een beetje privacy. We reizen door met een dubbel gevoel. Enerzijds zijn er nog zovele eilanden die we willen bezoeken en onze nieuwschierigheid drijgt ons weer op pad. En anderzijds lijkt het stom een plek achter te laten waar je het zo naar je zin hebt. Ach ... we komen de volgende keer gewoon terug !