Sihanoukville

Deze tropische badstad is niet alleen een trekpleister voor toeristen maar ook voor locals. En we hebben pech. Onze aankomstdag is het begin van een verlengd weekend en bijna alle hotels en guesthouses zijn volgeboekt door locals op vakantie. Ze hebben groot gelijk want de zee is mooi blauw en helder en het witte strand staat vol gezellige bars en restaurants. Toeristisch maar nog niet helemaal volgebouwd zoals de Thaise kusten. We vinden een goedkope propere kamer in een guesthouse vol expats en twintigers die stoer vertellen hoe ze hun vrijheid ontdekten door hun bagage en paspoort in de fik te steken. Ze hebben steevast lang haar, lopen blootsvoets en in hun blote bast, met een Billabong short en hebben elk uur van de dag een pint in de hand. S' avonds vind je ze stoned voor het projectorscherm van het guesthouse gapend naar de zoveelste aflevering van Southpark. Gelukkig zijn wij dit stadium voorbij.
Het strand loopt vol locals die je de oren van het lijf zagen met zonnebrillen, handdoeken, sjaals, armbandjes, en vers fruit. De eigenaar van de bar waar wij een strandstoel kiezen ( wat een luxe ) heeft een aapje als huisdier. Het speelse ( en soms vervelende ) beest jaagt niet alleen de verkopers weg maar bovendien is zijn ketting net niet lang genoeg om ons te koeioneren. Dus genieten wij in alle rust van het strand :-)
De volgende drie dagen huren we een moto en rijden we naar het nabijliggende en rustige strand van Otres. Ook hier staat de kustlijn vol restaurants en bars maar het strand is leeg én paradijslijk. Met een mondje Cambodiaans en een brede glimlach weten we de gastheer en -vrouw van onze favouriete strandbar te charmeren en worden we verwend met strandstoelen, gratis hapjes en hun gezelschap om samen van de zonsondergang te genietgen. Het enige wolkje aan de hemel is het feit dat onze visa's nog steeds niet vrijgegeven zijn. Dus maken we nog maar een uitstapje naar Koh Rong.