Van Arambol naar Gokarna

Olli wou in Mumbai niet treinen en nu ik de passengertrein van Margoa naar Gokarna genomen heb, begrijp ik waarom. Er zijn gewoon TEVEEL Indiers ! Instappen was een heel avontuur. Pure chaos. Ik had het geluk dat de treindeur voor mijn neus stopte dus we hadden een zitje. Opeengepakt met onze baggage op de schoot werd Olli, die aan het uiteinde van de bank zat, voortdurend gestampt door passerende mensen en verkopers. Maar tis nen taaien he. Ik had meer geluk en zat in het midden van de bank maar werd dan weer op een andere manier belaagd. Het leek wel of ik in een wagon zat vol seksueel gefrustreerde mannen. IEDEREEN gaapte zijn tanden uit zijn mond ! Ik was nochtans defig gekleed : lange broek ( geen enkel streepje been ontbloot), een tshirt met lange mouwen, een gesloten hals. Geen oogcontact makend... Het hielp geen zier ! kHeb er ondertussen met een aantal ervaren vrouwelijke toeristen en een oudere Indische vrouw over gesproken en ze hebben er allemaal last van ! Om het met haar woorden te zeggen " All Indian men are stupid".

De eerste nacht in Gokarna verbleven we in Namaste Guesthouse in Om Beach. Een heel mooi strand in de vorm van het Om-teken maar in het weekend zit het er vergeven van de Indiers. Het naburige Kudle strand is onze nieuwe thuis geworden. Een klein paradijsje, een mooi strand (met surfgolven !) , super rustig, toffe Nepalezen die de restaurantjes open houden, mooie natuur... We vonden ook een rustig guesthouse. De hutjes, eerder bungalows, liggen in een tuin vol palm- en bananenbomen en hebben een soort binnenveranda. Zalig gewoon ! Hier vinden we echt rust !
Ook het dorp van Gokarna is heel shanti. Met een paar mooie tempels, lekkere eettenten waar je voor geen geld kan eten en een kleermaker waar in ondertussen een punjabi ( een soort tuniek met een broek onder die alle vrouwelijke vormen verdoezeld) liet stikken. Wordt vervolgd !