Gokarna

Ik besef nu wat ik mis, als ik terugdenk aan Gokarna. Zo rustig en gezellig. Tis een dorp, een scheet groot, maar wel een heilige Hindu plek. tussen de vele cocosbomen en de bananenplanten staan honderden tempels. Van groot tot klein. Er is ook een tank. Een groot bassin met trappen totaan het koele water. Heel mooi en vredig. Er worden vaak Pudja's gehouden (en soort ritueel waarbij ze bloemem en fruit offeren aan de goden) maar je ziet er ook vrouwen het vuil uit hun was slaan.
En ook hier is de koe heer en meester. Ze lopen los over straat en eten alles wat eetbaar is. Een mooie manier om de afvalberg op te ruimen. Maar 'de voortuitgang' heeft ook het plastic naar India gebracht. Indi"ers zijn er gek op en koeien jammer genoeg ook. Al die stukken plastic verstoppen de ingewanden van die beesten waardoor ze langzaam sterven. Een heilige zou bij ons toch anders behandeld worden !
Eigenlijk lopen alle dieren hier vrij rond. Op strand of op straat kuieren ossen, koeien, kippen en honden. Dieren zijn hier ook super lief. Een vrouw op stap met haar kip onder de arm is heel normaal. Moet je het beest verder transporteren dan neem je je geit gewoon mee op de motor.

Gokarna ligt ook in een mooie streek en ik begrijp waarom Olli hier zo graag komt. Zwarte rotsen tussen rode aarde en veel beboste heuvels. Momenteel is het hier herfst (wat betekent dat de temperaturen dragelijk zijn en dat het niet voortdurend regent) en het voelt vreemd om zwetend en verbrand door een bos vol afgevallen bladeren te lopen. We hebben hier trouwens een paar mooie wandelingen gedaan, langs kleine boerendorpjes, tussen rijstvelden en langs mooie gele stranden. Pittig detail : stranden waar Indi"ers komen zijn vies en vuil en liggen vol plastic. Stranden waar toeristen zitten zijn spotless ! Hier hebben ze nog geen kaas gegeten van recycleren en global warming.