Van Mamullapuram naar Pondicherry

Na een ochtend schuilen in een restaurant overwonnen we onze watervrees en sprongen we kletsnat in de bus richting Pondicherry, een vroegere franse kolonie. Zonder de regen en de snijdende wind hadden we ons zeker in de Provence gewaand. De zongele huizen, de typische mooie brede lanen, de straatnamen, la carte de menu... Voor even vergaten we in India te reizen en droomden we van een ontbijt met frans brood en verse croissants. In de krant lazen we dat er de afgelopen 24 uur 921 mm water gevallen was, terwijl dat in vergelijking met vorig jaar slechts 1,08 mm was. Dorpen, meren, rivieren ... alles overstroomde. En ook de straten van Pondi stonden tot onze enkels onder water. Een warme douche in het hotel ( de eerste sinds we thuis vertrokken !!) deden ons de waterellende en ons wasprobleem even vergeten ( nog steeds geen propere droge was). En we beloofden elkaar Pondi binnen de 24u te verlaten... hopelijk richting zon !

ondertussen....

Een gelukkig nieuwjaar voor iedereen !!!
Klink er eentje op onze gezondheid. Wij doen hier hetzelfde ! Hopelijk zitten we dan in een houseboat op de kanaaltjes van de Backwaters in Kerala !!

Schol !!

dikke kussen
Elli en Ollen

Mamullapuram

Ik zit een beetje achter met ons reisverhalen en ondertussen lijkt Mamu ver achter ons te liggen... Ook hier bleven we langer dan we gedacht hadden. Deze keer niet omdat we het zo leuk vonden. De beestjes in mijn darmen hadden meer kwaad verricht dan ik eerst had vermoed. De eerste dagen hebben we het rustig moeten houden. Ook het weer zat niet echt mee. Wegens een tyfoon werd de hele regio geteisterd door massa's regen. En zo onstond ons wasprobleem ... Door de vochtigheid wou niets nog drogen. Omdertussen lijkt een kast vol droge en lekker geurende verse kleren een hemelse luxe !!
Zwemmen in de zee zat er ook niet in. Een stevige wind en een zee vol woeste golven en sterke stromingen dreigde iedereen die te diep in het water ging te verzwelgen. Dan maar wat boeken lezen, rooftop shoppen en restaurant hangen. Ook leuk en zeer interessant om India van wat dichter bij te leren kennen. Wegens de regen bleven we een hele middag chai slurpen in een klerenwinkeltje. Onze gastheer bleek een boeiend verteller te zijn en super eerlijk. We leerden massa's bij over het gezinsleven in India, de positie van man en vrouw in een gearrangeerd huwelijk, de moeilijke relatie tussen moeders en schoonmoeders... Een restaurnantuitbater vertelde ons dan weer interessante tsoenami verhalen. Eigenlijk zitten de meesten hier te wachten op een nieuwe megagolf. Dat levert blijkbaar grof geld op !!
Na een paar dagen voelde ik me weer herboren worden en bezochten we een soort park met oude tempels en ruInes. Heel mooi, heel leuk. Maar heel nat !!

Van Mysore naar Mamullapuram

Eens de koorst gezakt was zijn we uit Mysore vertrokken. Genoeg stad gezien ! Gelukkig konden we de vorige treintickets, mits een opleg, ruilen voor nieuwe tickets. Een sleepertrein. En we hadden geluk, een rustige cabine vol vrouwen, veel gesnurk maar onvermoeid dus ik heb toch een paar uur diep geslapen. In Chennai namen we in het grootste busstation van Zuidoost Azie de bus naar Mamullapuram. Vanuit de fille werden we getracteerd op een cocktail van stinkende straten, heerlijk geurend voedsel en toxische uitlaatgassen... of waren dat mijn eerste scheetjes ?? Amai, ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn darmgassen.. een teken dat mijn darmen weer langzaam op gang kwamen ! Ik ben genezen !

Mysore

India blijft me verrassen. Net als je denkt dat je het een beetje 'denkt' te begrijpen, schotelen ze je iets anders voor. Of misschien moet je India eerder 'voelen' dan proberen vatten met je verstand !
Mysore is een middelgrote stad met alweer veel te veel Indiers, drukke straten ( van 7u s'ochtens tot 11 u s'avonds is de straat gevuld met getoeter en gekwetter. Daarna wordt het plots doodstil en zie je geen kat meer. Op een paar honden na). Geen wonder dat de Indiers innerlijke rust zoeken in meditatie middenin dit kabaal. Straks ga ik nog verlangen naar de festivalweides als een oase van rust ;-)
Ook hier proberen ze het geld uit je zakken te vissen maar met de juiste aanpak jaag je ze wel weg. De openingszin "where are you from?" en een onnozel antwoord als " from Israel" ( Israeli worden hier niet graag gezien) of " from the stars" zijn meestal genoeg om het ijs te breken en een goed gesprek te hebben of resulteren in een onbegrijpende blik en het einde van hun verkoopsmove.
Wat je hier wel vind is een stukje van de rijke geschiedenis van India. We waren vooral onder de indruk van een 13e eeuwse tempel vol gedetaileerde stenen sculpturen en het Maharaja paleis, het pronkstuk van Mysore dat op zondag met maar liefst 97000 lampjes verlicht wordt. Daar kan geen 1 kerstboom aan tippen!
En ook hier zijn we langer gebleven dan voorzien. Niet omdat het hier zo leuk is maar door dyssenterie. Een half uur na ons vertrek uit het hotel, op weg naar het treinstation, stonden we terug in onze zelfde hotelkamer! Niets in mijn lijf functioneerde nog. kHeb 2 dagen, met koorts en Indische cartoons aan mijn bed en aan het toilet gekluisterd geweest. kHeb me nog nooit zo hol en leeg gevoeld ;-) Wat had ik ook alweer gezegd van de Indische keuken ??

Van Gokarna naar Mysore

De laatste dagen hebben we snel gereisd. Niet dat we veel afstand afgelegd hebben of grote snelheden haalden want een afstand die je op Belgische wegen in 1 uur aflegd, duren hier algauw 5 uur. Voor een (naar Indische normen) lange rit naar Mysore leek de nachtbus ons de beste optie : een comfortabele bus op minder comfortabele wegen. Het wegdek lijkt een lappendeken van stukjes asfalt of bestaat uit aangestampte aarde en stenenm met tussenin veel gaten en bulten. Na 8 uur heen en weer rollen in zo'n bed of cabine stapte ik met zeemansbenen en reuze honger uit de bus. Ook op dat vlak worden we hier verwend. De indische keuken is heel lekker maar de thaise blijft toch mijn nummer 1. Ik moet hier beslist nog een kookcursus volgen !

Gokarna

Ik besef nu wat ik mis, als ik terugdenk aan Gokarna. Zo rustig en gezellig. Tis een dorp, een scheet groot, maar wel een heilige Hindu plek. tussen de vele cocosbomen en de bananenplanten staan honderden tempels. Van groot tot klein. Er is ook een tank. Een groot bassin met trappen totaan het koele water. Heel mooi en vredig. Er worden vaak Pudja's gehouden (en soort ritueel waarbij ze bloemem en fruit offeren aan de goden) maar je ziet er ook vrouwen het vuil uit hun was slaan.
En ook hier is de koe heer en meester. Ze lopen los over straat en eten alles wat eetbaar is. Een mooie manier om de afvalberg op te ruimen. Maar 'de voortuitgang' heeft ook het plastic naar India gebracht. Indi"ers zijn er gek op en koeien jammer genoeg ook. Al die stukken plastic verstoppen de ingewanden van die beesten waardoor ze langzaam sterven. Een heilige zou bij ons toch anders behandeld worden !
Eigenlijk lopen alle dieren hier vrij rond. Op strand of op straat kuieren ossen, koeien, kippen en honden. Dieren zijn hier ook super lief. Een vrouw op stap met haar kip onder de arm is heel normaal. Moet je het beest verder transporteren dan neem je je geit gewoon mee op de motor.

Gokarna ligt ook in een mooie streek en ik begrijp waarom Olli hier zo graag komt. Zwarte rotsen tussen rode aarde en veel beboste heuvels. Momenteel is het hier herfst (wat betekent dat de temperaturen dragelijk zijn en dat het niet voortdurend regent) en het voelt vreemd om zwetend en verbrand door een bos vol afgevallen bladeren te lopen. We hebben hier trouwens een paar mooie wandelingen gedaan, langs kleine boerendorpjes, tussen rijstvelden en langs mooie gele stranden. Pittig detail : stranden waar Indi"ers komen zijn vies en vuil en liggen vol plastic. Stranden waar toeristen zitten zijn spotless ! Hier hebben ze nog geen kaas gegeten van recycleren en global warming.

Van Arambol naar Gokarna

Olli wou in Mumbai niet treinen en nu ik de passengertrein van Margoa naar Gokarna genomen heb, begrijp ik waarom. Er zijn gewoon TEVEEL Indiers ! Instappen was een heel avontuur. Pure chaos. Ik had het geluk dat de treindeur voor mijn neus stopte dus we hadden een zitje. Opeengepakt met onze baggage op de schoot werd Olli, die aan het uiteinde van de bank zat, voortdurend gestampt door passerende mensen en verkopers. Maar tis nen taaien he. Ik had meer geluk en zat in het midden van de bank maar werd dan weer op een andere manier belaagd. Het leek wel of ik in een wagon zat vol seksueel gefrustreerde mannen. IEDEREEN gaapte zijn tanden uit zijn mond ! Ik was nochtans defig gekleed : lange broek ( geen enkel streepje been ontbloot), een tshirt met lange mouwen, een gesloten hals. Geen oogcontact makend... Het hielp geen zier ! kHeb er ondertussen met een aantal ervaren vrouwelijke toeristen en een oudere Indische vrouw over gesproken en ze hebben er allemaal last van ! Om het met haar woorden te zeggen " All Indian men are stupid".

De eerste nacht in Gokarna verbleven we in Namaste Guesthouse in Om Beach. Een heel mooi strand in de vorm van het Om-teken maar in het weekend zit het er vergeven van de Indiers. Het naburige Kudle strand is onze nieuwe thuis geworden. Een klein paradijsje, een mooi strand (met surfgolven !) , super rustig, toffe Nepalezen die de restaurantjes open houden, mooie natuur... We vonden ook een rustig guesthouse. De hutjes, eerder bungalows, liggen in een tuin vol palm- en bananenbomen en hebben een soort binnenveranda. Zalig gewoon ! Hier vinden we echt rust !
Ook het dorp van Gokarna is heel shanti. Met een paar mooie tempels, lekkere eettenten waar je voor geen geld kan eten en een kleermaker waar in ondertussen een punjabi ( een soort tuniek met een broek onder die alle vrouwelijke vormen verdoezeld) liet stikken. Wordt vervolgd !

Aramol

kWeet.. ze zitten een beetje achter met onze berichtgeving. tis hier ook zo druk druk druk ;-) Uiteindelijk zijn we twee weken in Arambol gebleven. we zouden nog veel langer kunnen blijven maar ik had meer zin in een rustiger plekje, minder toeristen, een beetje meer het echte india. Na een bezoek aan twee forten, een paar gigantische kerken in Old Goa ( de vroegere hoofdstad van Goa- pure horror), de gevangenis ( een deel van het oude Portugese fort waar vele Westerse toeristen opgesloten zitten voor drugsdeleciten), het Benidorm ogende strand van Vagator, en de vele andere (toch wel mooie stranden) had ik genoeg moto-zadelpijn. Een dagje shoppen in Ajuna op een markt zo groot als een Wechterweide was de doorslaggevende factor om andere oorden op te zoeken. Het was er een drukte van jewelste. Overal bedelaars ( die voor een soort bedelmaffia werken), overal kramers die je vanalles proberen aan de smeren aan de wildste prijzen, overal afval... Charlatans die je oren uitkuisen en een prijs vragen per oorprop die ze zogezegd uit je oor halen. Mannen die je jiggy jiggy ( een vrije vertaling zou blabla boemboem kunnen zijn) boekjes proberen verpatsen... Brr wat een vibes! ik ging naar huis met een zwaar hoofd en stramme benen. Op de terugweg kwamen we per toeval op een geheel ander soort markt. Een halve kermis vol kraampjes met platic speelgoed en een tempel waar een pudja gehouden werd. Na een theetje en een pahn ( een soort kauwtabak) voelde ik me al helemaal thuis. Als dit het echte India is dan wil ik daar zo gauw mogelijk naar toe !!