Kratie

In Kratie gaat alles razend snel. We blijven maar 1 dag. Het eerste hotel die we binnenlopen is raak. We checken in, huren in 1 beweging een moto, bezoeken binnen het uur een tempel en gaat zoetwaterdolfijnen spotten in de Mekong. Superleuk. Iedereen zat muisstil en met ingehouden adem naar het water te turen op zoek naar een rimpeling in het water, een vin of een dolfijnensnoet. Onze bootman was de andere bootjes te slim af en leidde ons naar een paar plekken tussen het riet waar we, inderdaad, dolfijnen zagen. s' Avonds reden we terug en genoten van een prachtige zonsondergang boven de machtige Mekong. Wat een dag !

Van Siem Reap naar Kompong Cham

Eens je je weg vindt tussen de vele staatsbussen, privebussen, minivans, minibussen, pick ups, tuktuks, mototaxis en ossenwagens en eens je weet voor welke trip je best welk transportmiddel kiest, lijkt reizen in Cambodia kinderspel. Maar je leert pas door ervaring ! Dus... namen we een privebus van Siem Reap naar Kompong Cham, een ongelooflijk gat ergens langs de Mekong waar je de enigste en de grootste brug over de Mekong vindt. Deze honderden meters brede bruine stroom ziet er met zijn kolkende stroomversnellingen vreemd en gevaarlijk uit. Er hangt een vreemde sfeer op de promenade langs de rivier. Een rivier vol verhalen en een donkere geschiedenis. Langs de brede weg staat verlaten loodsen, duffe hotels met muren vol vocht en betonschimmel en in sommige hotels worden kamers niet verhuurd per nacht maar per uur. Aan de receptie vind je sigarettenm bier en wisky. De trapgang wordt versierd met posters van blote vrouwen met veel te dikke borsten en condoomautomaten. Op straa hangen groepjes mannen rond de theestalletjes. Hier kan je beter niet logeren !
Gelukkig vinden we aan de andere kant van de brug een duurder en beter hotel. Met de moto verkennen we het platteland, bezoeken we tempels ( alweer ) en rijden we door rubberplantages. Het is leuk om het echte Cambodia en het leven op het platteland te leren kennen, maar na 2 dagen houden we het voor bekeken en reizen we verder. Deze keer boeken we een tourbus naar Kratie.

Siem Reap

Hoewel Siem Reap niet meteen de leukste stad is, hebben we hier toch flink gelachen. De stadskern zelf is niet groter dan een paar straten vol restaurants, cafeetjes en massagesalons. Nu gingen we op een avond es lekker dinneren en wordt het 2 kruispunten grote centrum afgesloten. Geblokkeerd door 3 gepanserde flikkenwagens, 2 zwaantjes ( flikken op moto's welteverstaan ) en een hoop security peten in uniform. Een hilarisch zicht. Alle brommers en tuktuks werden uit het straatbeeld geruimd en toeristen werden verboden om over te steken. Een paar Indi"ers in peperdure sarons en chinezen in plastron werden onder bewapende burgerwachten naar een restaurant geleid terwijl de tafel ernaast verbaasde toeristen in hawaihemdjes en op flipflops het schuim van hun goedkope angkorbier van hun lippen wreven. Blijkbaar was ik de enige die de hilariteit van deze situatie inzag want ik was de enige die bulderde van het lachen. Oeps ;-)
Nog meer hilariteit toen we bij het bezoeken van de tempels in Angor een plaatselijke 'band' hoorden spelen. Voor het podium, waar de muziekanten op neerzaten, stond een schaaltje met geld, met daarnaast een paar kunstbenen duidelijk in het zicht geparkeerd. Een goed gevonden en grappige truc om medelijden te wekken. Te vergelijken met een bedelende vrouw die, met haar baby op de arm, luidkeels hoest en proest, een neep in de billen van haar kind geeft om het te laten huilen en vervolgens de zuigfles leegdrinkt met de boodschap dat ze geen geld heeft om haar kind te voeden. Voor sommige mensen zijn alle middelen goed om je geld uit de zakken te halen. Iets wat ongelooflijk op mijn lachspieren werkt. Pas later viel mijn oog op de missende armen en benen van de verbouwereerde muzikanten ! Mijn excuzes kwamen helaas te laat.

Sisiphon en Siem Reap

Een busrit versieren van Sisophon naar Siem Reap was redelijk eenvoudig. Zonder scams, zonder hoofdpijn en zonder opdringerige touts die je naar een guesthouse of hotel willen brengen om een vette commissie op te strijken. We raakten in gesprek met een vlot Engels sprekende student en tuktuk driver en spraken af om er de volgende dag in te vliegen... de tempels van Angkor, het achtste wereldwonder en de trots van Cambodja. Hotels, bier, busmaatschappijen, gerechten... zowat alles verwijst naar de bloei van het Angkoriaanse rijk daterend van 802 voor Christus tot 1432. DE hoogdagen uit de Cambodjaanse geschiedenis maar ook een woelige tijd waarin koningen niet alleen met elkaar om de troon vochten, maar ook oorlog voerden met Thailand en Vietnam. Tempels werden verwoest om er later, mooiere en grootsere tempels op te bouwen. Afbeeldingen van goden werden verwoest om ze te vervangen door nieuwe godheden en koningen riepen zichzelf uit tot king-gods, vertegenwoordigers van de Hindu god Shiva op aarde. In hun naam werden tempels, tempelbergen, heiligdommen en tempelsteden gebouwd met een gigantische rijkdom en kennis. Door een ingenieus irrigatiesysteem waarbij het moessonwater werd opgeslagen in barays ( grote meren) woonden er op het hoogtepunt van het Angkoriaanse rijk 1 miljoen mensen binnen de stadsmuren. Midden in de barays werden kleine tempels gebouwd en de vele waterlelies op het meer maken het de ideale plek om van de zonsopgang te genieten. Jayavarman VII ( 1181 - 1219 ) heeft de meeste en naar ons mening de mooiste bouwwerken op zijn naam en integreerde het Boedhisme, als nieuwe staatsreligie, met het Hinduisme. Maar na zijn koningschap raakte het slecht onderhouden irrigatiesysteem in verval wat ook meteen het einde van het Boedhisme en de Angkoriaanse bloei betekende.
Omdat transport en ingangstickets duur zijn hebben we in de afgelopen 3 dagen 70 km afgelegd in een tuktuk, om ongeveer 15 tempels, 1 baray en 1 heilige rivier te bezoeken. Onze favourieten ... Bayon, Angkor Wat, Ta Prom ( de jungletempel ), Banteay Kdei, Ta Som en Banteay Srei ( met de mooiste en fijnste carvings waardoor men denkt dat de tempel door vrouwen werd gemaakt :-P ). Voorlopig hebben we genoeg stenen gezien.

Bangkok again

We zitten al twee weken in Bangkok : vroeg opstaan, American breakfast in de lobby van het hotel, een voetbal match op de achtergrond. Slapen in het chiqueste hotel waar ik ooit geslapen heb, en s' avond een thriller of een oude kleffe horrorfilm met de airco op 27 graden. Rondhossen in een wereld van beton, viervaksbanen, hotels en warehouses. Op zoek naar de juiste spullen, de nieuwe hit voor de volgende festivalzomer. Het zoeken naar de speld in de hooiberg. Het is niet de eerste keer dat we in Bangkok zijn. We logeren in dezelfde wijk als vorig jaar. We shoppen in de zelfde winkelcomplexen. We kennen onze weg : de curry's zijn het lekkerst bij Ranee in Khao San. Voor mango shake en lekkere sterke expresso moet je in de Coffe In zijn, op het hoekje van Pratunam. En de goedkoopste lunch vind je in de overdekte marktjes. Alles voelt verrassend vertrouwd aan. De kleurige taxies, de geuren op straat, het lawaai op straat... Je herkent obers, orderpickers, postbedienden, het vrouwtje van de theestal... Alles is zo vertrouwd dat ik de eerste dagen niet besef dat ik al vertrokken ben, dat ik al geland ben, dat onze reis al begonnen is. Maar hoe langer je op een plek blijft, hoe beter je die ook leert kennen. Toevallig of niet liepen we enkele collega's en vrienden tegen het lijf. Doorwinterde freaks, expets, die met een aardig mondje Thais nieuwe werelden voor ons openden. We kropen in de onderbuik van Bangkok : het nachtleven van Soi 4, Nana Street. 1 van de prostitutiewijken van deze miljoenenstad. Jammer genoeg een veelbezochte toeristische trekpleister voor veertigers met een midlife crisis maar ook andere Falangs, jonge blonde westerlingen, zoeken hier hun gading. Het is een gore gevaarlijke buurt vol bars en hotels met jonge meisjes en catoys. Deze omgebouwde mannen weten met hun vrouwelijke trekken al dan niet dronken mannen hun zakken te legen. Vreemde bizarre taferelen. Walgelijk en tegelijk fascinerend. We maakten kennis met de zwarte markt waar zowat alles te kopen is en om de hoek vind je een straat vol luxe restaurant. We aten er shashimi, Japanse rauwe vis en spendeerden er een thais maandloon aan Sake. En in de uitgaanswijk RCA zagen we de chiqueste en modernste bars en lounges met onbetaalbare cocktailmenu's. Maar 2 weken Bangkok is meer dan genoeg. Morgen vertrekken we naar Cambodja. Een nieuwe wereld ?

Gili Trawangan - dag ?

Hoeveel dagen we nu precies op Gili Tr zitten?? Ik ben onderweg de tel kwijtgeraakt. Het enig wat de dagen van elkaar onderscheid is een boek dat je uitleest, een uitstapje naar een ander eiland, een avondje uit met vrienden, een filmpje kijken, verse vis eten in een lekker restaurant, een duik naar een plek waar veel haaien te zien zijn... Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje ;-)
We wonen nog steeds in onze bamboe bungalow aan het strand. De eigenaar is een zonderlinge Duitser waar we boeiende gesprekken mee hebben en hij is een kei in het inrichten van zijn bungalows. Terwijl de rest van het eiland na Kerst en Nieuw langzaam leegloopt, zijn Martins huisjes steeds verhuurd. Onze Bungalow is wel 'een specialeke'. Alles is uit bamboe gemaakt : de muren, de vloeren, het meubilair... alles. En nu we een privee tuintje voor de deur hebben is het extra leuk om s'morgens te genieten van een bakie Lombok Kophie. Daarna maken we een wandeling naar de duikshop om ons in ons duikpak te heisen of we ontbijten in een plaatselijk restaurantje. Het eten in deze Warungs is echt heerlijk maar we missen de thaise en indische curries. Niets gaat boven die romige cocossmaak. Verder vind je ons geregeld het strand om te zonnebakken, te zwemmen, te snorkelen, te jongleren... Je kan hier ook homecinema kijken op het strand. Je huurt een strandhutje (afdak) op stelten en je nestelt je in de kussens om op te gaan in de film van jouw keuze terwijl je met een zak crackers ( een soort kroepoek) geniet van het zicht op het strand en de zee.
Het eiland is zo klein dat je makkelijk in een uur of 2 rond het eiland kan wandelen. Je kan de trip ook met paard en kar maken, wat het een enige toegelaten transport middel op het eiland is. Omdat het eiland over weinig of geen eigen bronnen beschikt worden zelfs stenen en hout vanuit Lombok met kleine vissersboten naar Gili vervoerd, waarna de paarden de rest van het werk doen. Te voet kan je echter meer genieten van de witte stranden die het hele eiland omgeven. Zodat we na 4 uur slenteren en volledig gedeshydrateerd blij waren om terug in de schaduw van onze bungalow te zitten.
Ook de surfers zijn een uitstapje waard. Aan de andere kant van het eiland rollen de golven mooi en gelijkmatig het strand op. En als de wind goed zit zijn die schuimende kopjes al een reden genoeg om je in het zand te graven en in de verte te staren.
Hoewel het hier prachtig weer kan het hier ook goed regenen. De 'locals' noemen ze showers, maar eigenlijk spreken we in verhoudingen van badkuipen, zo hard regent het hier. En ALS het regent dan hoort daar ook donder en bliksem bij. Soms buldert de donder zo hard dat ons bed trilt en ik met een ooglapje moet slapen om niet de hele nacht wakker te liggen van de snel opeenvolgende bliksems. Vooral boven Lombok hangen vaak dreigende donderwolken. Op een keer zagen we vanop de boot, na het duiken, een windhoos over de zee razen. Echt fasinerend, zo'n kracht. En even later zagen we de bliksem inslaan op een bootje niet ver van ons. Geen idee hoe de bemanning het ervoer maar het bootje bleef dobberen.
Ander nieuws: een paar weken geleden voltooide in mijn advanced open water cursus. Ik volgde onder andere onderwaterfotografie en kan jullie binnenkort een blik gunnen van de wondere wereld onder water. Vooral zeeschildpadden zijn heel fotogeniek. Ik lag naast hen op de bodem van de zee terwijl ze op armlengte vol overgave het koraal opaten. En als je ze achterna zwemt kan je hen tijdens het snorkelen volgen naar het oppervlak waar ze lucht gaan happen voor ze weer in de diepte verdwijnen. Ondertussen heb ik ook al een haai en een paar babyhaaien gespot. Geen paniek, het zijn white tip en black tip haaien en die eten enkel planten. En babysharks meten een goeie meter of meer. Echt mooie beesten. Ondertussen heb ik een twintigtal duiken gemaakt en verdwijnt de stress van die toch wel vreemde situatie. Je zwemt in een vreemd landschap zonder herkenningspunten tussen vissen en koralen met meters water boven je hoofd terwijl het geluid van je adem je er nog meer bewust van maakt dat je afhankelijk bent van die fles op je rug en je buddy die naast je zwemt. Raar maar ook verschrikkelijk spannend. Voorlopig hou ik het bij fundives. Terwijl Olli een cursus Rescue volgt. Binnen een paar dagen heeft hij examens en elke duik kan er nu een 'gesimuleerd ongeval' gebeuren waarop Olli met de gepaste procedure moet reageren. Spannend !
Nu we hier al een tijdje zitten hebben we ook een boel vrienden gemaakt. Toeristen en locals. Iedereen is super vriendelijk en houdt van Belgen. Ik denk dat Ray, Lynn, Trudi en Guy daar voor iets tussen zitten want jullie hebben allemaal de groeten van Augusto en Yam. We hebben al een scheet afgelachen met hen. De meeste mensen hier zijn stevige fuifbeesten en daz ook niet moeilijk want je kan hier overal drugs krijgen. Je kan hier niet over straat lopen of mensen bieden je marijuana of straffer spul aan. Gili is duidelijk een eiland dat niet onder de islamitische wet valt.
Ook de dieren zijn hier super grappig. Bijna alle katten moeten het hier zonder staart stellen en koeien en katten loeien en miauwen hier twee octaven lager. Ook van de duiven krijgen we hier de slappe lach. Ze binden ze een fluitje om zodat ze een mieterig geluid maken als ze over vliegen.
Het valt niet te ontkennen maar alle mooie sprookjes komt een einde, dus ook aan deze reis. Nog 14 dagen te gaan. Deze nacht heb ik voor het eerst over de festivals gedroomd dus ook onbewust sijpelt de waarheid langzaam door. Het zal niet lang meer duren of we zijn terug in Belgie... We beloven een streepje zon mee te nemen !!